adli yargı hakim ve savcı adaylığı seçme sınavı

• henüz stajyerken girdiğim ve o dönem hiçbir şey bilmememe rağmen (hem teorik hem pratik) barajın çok da aşağısında olmayan bir sonuçla bitirdiğim sınavdır.
  
  aradan yıllar geçti kafama esti yine bu sene gireceğim. kazanacağıma da emin gibi bir şeyim hukuk kısmına öğrenciliğimde çalışmadığım kadar çalışacağım gerisini hallederiz bir şekilde.
  
  mülakatta alınabileceğime inanmıyorum ama hiç değilse “ben sınavı kazandım da mülakatta almadılar” deme forsuna erişmek istiyorum. konudan bağımsız bu ara savcılık yapmayı da gözüm çok kesiyor zaten hoşuma gitmeye başladı. daha geçen sulh ceza beklerken bana “hocam siz niye savcı olmadınız” diyen polise “ben rahat adamım gelemem öyle kasıntı işlere avukatlık iyidir” demiştim ama insanoğluyuz fikirlerimiz değişebiliyor.
  
  eskaza sınavı kazanıp mülakatı geçersem atasınlar beni şöyle güzel ülkemin izbe bir ilçesine, hem mesleğimi icra edeyim hem bana dair bir şey kalmayan bu istanbul’dan uzaklaşayım.
• avukatlara her depresyondan geriye kalandır bu sınav. her şeye en baştan başlama şansımızın varlığını hatırlatır bu sınav. mesleğin değişir, yaşadığın şehir değişir, tüm çevren değişir. “gidelim buralardan” sınavı, “ben insan ilişkilerini beceremiyorum, kendimi adarım mesleğime işte küçük bi şehirde en baştan başlarım” sınavı, “hepinizden nefret ediyorum” sınavı. ^*
  
  kafam her attığında bu sınava hazırlanmaya karar veririm, kitap filan alırım, sonra bi şey olur, bi şeyler iyiye gitmeye başlar, vazgeçerim.
  hiç hakkıyla hazırlanıp girdiğim olmadı.
  
  eylüldeki moduma göre bakıcaz artık.
  
  benim adıma komik bir döngü.